У него много сказок для детей, он великолепно знает татар и их быт, сказки читаются на одном дыхании, у него легкий слог, но самое главное – урок от сказки. Почитайте про лесенка Тафи, сказка для детей, но она полезна и взрослым.
Бер урманда бик күп төлкеләр яшәгән, ди. Аларның гаҗәеп матур балалары булган. Ләкин бер лисенок гына эткә охшаган, ди. Аның исеме Тафи икән. Бәләкәй төлкеләр Тафины: "Син – эт! Син — собака!" – дип үртәү – обзываться, смеяться.
Беркөнне Тафи, елап, әнисе янына кайткан да: "Әни, минем эт буласым килми! Мине гел эт дип обзывают! Мин бит төлке! Минем эт буласым килми" – дип кычкырып елаган.
Икенче көнне урманга этләр, маэмалар, куркыныч борзая, охотничья собака һөҗүм иткән. Алар аучы – охотник бик күп төлке балаларын тотып биргән. Усал этләр Тафига гына кагылмаганнар, этләр аны аяк астында буталып йөрүче көчек – щенок дип уйлаганнар.
Аучылар авылга кайтып киткәч, исән калган төлкеләр бергә җыелган да балаларын барлый башлаган. Бик аз калганнар икән шул төлкеләр.
Шунда Тафи әнисенә болай дигән:
— Әни, мин этләрне күрдем, этләр аучыларга хезмәт итеп рәхәттә яшиләр икән. Алар бернидән дә курыкмыйлар! Минем дә эт буласым килә! — дигән
— Чү, улым! — дигән ана. —Син эт түгел, балам. Син төлке булып тудың, төлке булып үсәргә, төлке булып яшәргә дә тиешсең. Без — төлкеләр! Без этләр түгел!
Ләкин Тафи әнисен тыңламаган, ул авылга, этләр янына өеннән убежал.
Ул авылга керү белән, көчекләр Тафины күреп алган да:
— Әнә төлке баласы! — дип кычкырганнар.
—Юк! Мин төлке түгел! Мин – эт баласы! — дигән Тафи.
Олы этләр дә төлке баласын күреп поразились, удивились.
— Эт дисәң, эт түгел, төлке дисәң, нишләп авыл эченә, этләр янына килеп керер икән? — дигәннәр.
Янә төлке баласына карап:
—Син кем? — дип сораганнар Тафидан.
Ул не моргнув глазом, сказать уверенно:
— Мин – эт баласы! Мин – көчек! — дип кычкырган.
Ә этләр моннан көлә башлаганнар:
— Алайса син төлкегә охшаган эт икәнсең… Төлке, төлке, каламбур от слово төлке! — дип үртәргә тотынганнар.
— Юк, мин – эт! Мин эттән туган! — дип, елый-елый кычкыра икән Тафи.
— Алайса докажи! — дигәннәр этләр. — Этләр живность, звери эз – след табып аучыга куян, төлке тотып бирергә тиеш!
— Бирермен дә! — дигән төлке баласы.
Иртәгәсен Тафи, аучыларга ияреп, урманга киткән.
Алдан баручы бурзайларга ул төлкеләрнең место, где прячутся, укрытие күрсәткән.
Бу көнне аучыларның табыш – прибыль, доход, находка мул булган. Барча аучылар, охотники, стрелки, снайперы, барча этләр, маэмайлар, бурзайлар төлке баласы Тафины мактаганнар.
—Кара әле, син эт икәнсең! Син эттән тугансың икән. Син иң яхшы этләрдән дә яхшы эт икәнсең! — дип хуплаганнар. Бүләк итеп, Тафиның муенына с размером в ладонь олово, жесть; тут – в значении железка да асканнар. Төлке баласы моңа бик шатланган.
Әнә шул вакыттан соң ул һәр көнне этләрне лисья нора янына алып бара башлаган. Төлке дип үртәмәсеннәр өчен, Тафи, ике сүзнең берендә төлке халкын яманлау – порочить, плохо отзываться, этләргә пытался угодить.
Тора-бара ул үзенең төлкедән туганын да оныткан. охота башланса, Тафи алдан юл күрсәтеп бара икән. Тик бераздан аучыларга бер генә куян да, бер генә төлке дә очрамый башлаган.
Ә аучыларга лисья шкура бик кирәк булган, алар тагын ауга, урманга чыгып киткәннәр.
Күпме генә йөрсәләр дә, этләр күпме генә өрсәләр дә, бер генә җәнлекне дә тота алмаганнар. Шулай быть в унынии кайтып килгәндә, аучы-мәргән агачлар арасыннан чыгып килүче Тафины күргән дә, не думая ни о чем, ни о чем не подозревая, аны төлке дип уйлап атып та җибәргән.
Төлкегә похожий эт, юк, эткә охшаган төлке баласы Тафи шунда ук егылып умер.
Ә аучы аның тиресеннән бик матур шапка-ушанка тектереп кигән, дип сөйлиләр.
***
Әйдә! Online готовил и другие сказки авторства Рабита Батуллы. Можете прочитать и прослушать их здесь:
Если у вас есть предложения по текстам, то Вы всегда можете оставить их по адресу: eydetat@gmail.com
Заходите на наш сайт, каждый день вы найдете что-то новое и интересное! Также подписывайтесь на наши соцсети: мы есть в Telegram-е, Instagram-е, Youtube и Тиктоке.
Скоро – больше! До встречи, сау булыгыз!
